επιφρονώ

ἐπιφρονῶ, -έω (Α)

1. είμαι ευφυής, συνετός, στοχαστικός

2. (κατά τον Πλάτωνα) επικλείω*, κατακλείω, στον ομηρ. στίχο «ὡς τὴν ἀοιδὴν μᾱλλον ἐπικλείουσ’ ἄνθρωποι», αντί «ἐπιφρονέουσι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + φρονώ (< φρήν), τ. που εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα φρον- τής ρίζας φρεν-].